«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» Ν. Υόρκης 21 Σεπτεμβρίου 1947

 

«ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» Ν. Υόρκης  21 Σεπτεμβρίου 1947

 

ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ

Θυμάμαι κάποιο ιστορικό βράδυ του 1944 τότε που ο πόλεμος εμαίνετο σε όλα τα μέτωπα, τότε που η πατρίδα μας ήταν βουτηγμένη στο δάκρυ και το πένθος και το αίμα της σκλαβιάς…

        Κυνηγημένα πουλιά εμείς όλοι είχαμε καταφύγει στου Νείλου τις φιλόξενες όχθες και εκεί επουλώναμε τις πληγές μας, οπλίζαμε τα μπράτσα μας και παίρναμε μια βαθιά αναπνοή από το λαχανητό της μάχης για να ξεκινήσουμε με καινούργια φλόγα για την υπέρτατη θυσία που θα μας οδηγούσε στην ολοκληρωτική  συντριβή ή στην απελευθέρωση.

        Η Σοφία Βέμπο τότε κυνηγημένη κι αυτή από τον κατακτητή εγύριζε τα στρατόπεδα και τα καράβια και τα αεροδρόμια της Μέσης Ανατολής,  αδιακρίτως του αν ήσαν ελληνικά, εγγλέζικα ή αμερικάνικα, και προσπαθούσε με το τραγούδι της να φυσήσει στις ψυχές των μαχητών αυτήν ακριβώς την καινούργια φλόγα που χρειαζόταν για την υπέρτατη θυσία.

        Το αν το κατάφερνε φάνηκε εκείνο το ιστορικό βράδυ του 1944 στο Κάιρο.  Η Σοφία τραγούδησε στην όπερα μπροστά σε τέσσερεις συγχρόνως βασιλείς και άλλους τόσους πρωθυπουργούς.  Το τραγούδι της ήταν συγχρόνως αισχύλιος τραγωδία και παιάν τυρταιϊκος.  Ενόμιζε κανείς ότι όλη η Ελλάς έπαιρνε φωνή και μιλούσε σε μια γλώσσα εντελώς δική της, μα κατανοητή από όλους.  Πρώτη φορά έβλεπα βασιλιάδες να δακρύζουν.  Δάκρυα όχι γαλαζοαίματα, αλλά γαλανόλευκα.  Και πρώτη φορά είδα τον πρωθυπουργό της σκλαβωμένης Ελλάδος να ανεβαίνει, μετά την παράσταση στο καμαρίνι της Βέμπο για να της σφίξει το χέρι και να της πει αυτά τα λόγια: «Είσαι ο καλύτερος πρεσβευτής της Ελλάδος! ».

        Όταν η Σοφία Βέμπο ανέβαινε για πρώτη φορά στη σκηνή του πιο ιστορικού ίσως τεμένους της Τέχνης , του Κάρνεγκι Χολ, και ατενίζοντας θαρραλέα τους μεγαλύτερους μουσικοκριτικούς του κόσμου, εκράτησε επί δύο ολόκληρες ώρες το ακροατήριό της μαγνητισμένο κάτω από το ορμητικό ξεχείλισμα του πολυσύνθετου ταλέντου της, προσπαθούσα να δώσω στον εαυτό μου απάντηση στο ερώτημα αν κι αυτή ακόμα η «Θειά Αμερσούδα», το αθυρόστομο λαϊκό τραγουδάκι της Μυτιλήνης, αποτελούσε τέχνη ανώτερη , ικανή να φτάσει και να σταθεί στο κεφαλόσκαλο του Κάρνεγκι Χολ. 

        Την απάντηση μου την έδωσε την άλλη μέρα με την ενθουσιώδη κριτική του στους «Τάιμς» ο κριτικός που μόνο το όνομά του αρκεί για να υποδηλώσει όλο το βάρος της γνώμης του:

Ο Νοέλ Στράους «Ναι, ήταν μεγάλη τέχνη κι ένα μεγαλύτερο τάλαντο από κάθε πλευρά».  Και όπως στο Κάιρο την ώρα της μάχης, έτσι και στη Ν. Υόρκη, ταις στιγμές που ο τόπος μας με τόση αδημονία αναζητεί πια την ειρήνη και την ανόρθωση των ερειπίων του, η Σοφία Βέμπο παραμένει πάντα «Ο καλύτερος πρεσβευτής της Ελλάδος».

Α. Αγγελόπουλος

 

Η Σοφία Βέμπο που δίδει σήμερα μια συναυλία στο Civic Opera House του Σικάγου, θα εμφανιστεί την προσεχή Παρασκευή 26^ην τρέχοντος στο κοινό της Ν. Υόρκης, στις 8:30 μ. μ. στο Carnegie Hall.

(Αρχείο Κατερίνας Κ. Πετρίδου)